Stille hav, sol og kaldt vær. Folk ruslar forbi "huset på prærien" på sine trimturar, og innover hit til "Godtkrokan".
Då floa var på sitt sterkeste for ei tid sidan, sneik sjøen seg langt innover land enn det normale, som her på bilete.
No må eg kome meg ut! Vind er her nok av elles!
Vinden!
Nokre timar kjem han frå
øst
før han dreg mot
sør - øst.
Han vender så om
nord - nordvest.
Vinden er så lunefull,
snart er han berre
vest.
Det dreg så mot sør - sørvest
og dreier til vest - sørvest.
Vind og menneska er lure
og gjer meg
litt
sure…
Eg kan ikkje stole på
om eg ”bølgja” vil få.
Du, er stabil
godt at du er til
Du kjem fram
gang på gang:
”Du kan ta det med ro,
vi skal klare oss på havet
Nokre timar kjem han frå
øst
før han dreg mot
sør - øst.
Han vender så om
nord - nordvest.
Vinden er så lunefull,
snart er han berre
vest.
Det dreg så mot sør - sørvest
og dreier til vest - sørvest.
Vind og menneska er lure
og gjer meg
litt
sure…
Eg kan ikkje stole på
om eg ”bølgja” vil få.
Du, er stabil
godt at du er til
Du kjem fram
gang på gang:
”Du kan ta det med ro,
vi skal klare oss på havet
vi to.”
(På øya ute i havgapet.)
(På øya ute i havgapet.)
Flott innlegg, poeten har virkelig våknet til der i Nord.
SvarSlettTakk for det!
SvarSlettJa, her er mange tankar å ta fatt i på øya!
Så, - det er nå lov å prøve seg!