Fast fotfeste!

Bilete frå snøvinteren i fjor.-

I går kveld køyrde vi nedover-bakke på berre klink-isen. Den som ikkje var skodd med piggar på den strekninga, kunne kanskje oppleve litt svingom. -
Glad for at eg hadde ordna meg med piggar til skotøy, kunne eg i dag også ta ut på spasertur på holkete føre. Om eg så hadde dutte, ville piggane ha hjulpe meg opp på ny! Men kva om eg ikkje hadde hatt godt feste til den turen i dag? Eg kunne neppe lagt i veg!
Så viktig det er å"sko seg rett" slik at ein har eit feste i livet! I enn kva som skjer, har eg då ein trygghet. Har eg festa min lit til Den Allmektige, vil eg kome til å reise meg etter eit fall, - for Han er med!

Skyggen!

HAN er min skygge ved min høgre hand. Alltid. Også når eg ikkje ser Han.

(Eg trudde eg hadde oppdatert bloggen tidlegare i dag, men eg hadde klart å ikkje lagre, så nå prøver eg meg på ny!

Til Kina!

Så er Camilla og Sindre reist til Kina. Det blei ei fin familie og vennehelg i Oslo sist helg i den forbindelse.

Utsendelsen frå Storsalen, sundag kveld, vart ei sterk og fin stund.

Vi minnes jan. - 80, då vi sjølve tok farvel med familien for å dra til Sør - Amerika. Heldigvis er verden blitt mykje "mindre" sidan den gong.

Er blitt stoppa opp for den enkeltes verdi. Er så takknemleg for at vi har ein stor familie, slik at vi fortsatt har nokon vi kan treffe litt oftere enn dei som har reist....

Men likevel, om vi har alle dei andre, kan ingen erstatte "Camilita og Sindre. Det er berre dei som er dei. Kvar og ein er uerstatteleg for far og mor/svigers. Ingen kan erstattes. Kvar og ein er unik!

(No er det heldigvis tidsbegrensa, - fire år, - og imellomtida besøk, - så vi skal ikkje syte for mykje! Og skipe hjelper!)

Slik er det med han som har så mange, mange også........ingen kan erstatte den som "reiser bort" frå han. Ingen kan fylle ein annen sin plass. Fordi kvar og ein er unik! Sjølv om han er like glad for og i alle dei han har, er han akkurat like glad i den som har tatt avstand frå han, - og han er på leit etter den som forvillar seg bort!

Plukke plommer!

"Kom og plukke plommer

I Guds store kjærleikshaust

Jesus inviterer

Solmogne plommer sit laust

Sjå kor tungegreiner

Duvar over deg

Vi skal plukke plommer

Saman, du og eg..."

Dette syng "Skruk" og Katia Cardenal medan eg skriv no
Det er ein nattverdsang i "Misa campesina", messe for Kari og Ola...som er ei aldeles nydeleg plate...som har sitt utspring i messe for bønder i mellom - amerika....

Det er første hausten at treet vårt har gjeve oss så mange plommer. No går vi allereie og kosar oss, - og let dei vel helst ikkje få mogne tilstrekkeleg! DET er viktig! La oss ikkje "hauste inn", og rive av før dei er mogne, - kanskje kan det få konsekvensar?

Lilja vår sto så vakkert og gledde oss på dåpsdagen til Hannamaria!

Ei herleg lilje er vesla, -til glede for alle!

(Bileta er tekne for få min. sidan.)

Livet på Bjoa!

Prøver å komme i form. Her er vi på "Hovda", ein "nut" på Bjoa som det er ein liten passeleg kveldstur til. Elles går vi på "Kyrkjenuten" som ligg rett ovafor oss, - den tar det ein ca. halv time å bestige!

Elles har noken av våre lært ho "gamlemor" å trimme "intervall", - så ho spring som ein gal iblant!

Begynt på arbeid har eg også, - to veker nå, - eg har ein god arbeidsplass!

Ligger på spikermatte også, - så mangt nytt å berette!

Elles har vi siste tida hatt mykje besøk av våre, - og kosa oss masse!

Høydepunkt:

Dåp for vesle Hannamaria Elena hadde vi på sundag her heime! Ein strålande dag, - med eit nydeleg dåpsbarn! Godt når dei små vert lagt så fullstendig i Guds famn!

"Då sa Jesus: Lat dei småborna vera, og hindra dei ikkje i å koma til meg, for himmelriket høyrer slike til." Matt.19.14.

Regnbuen!

Eg er litt overtroisk anlagt av meg!-

Under regnbuen ber eg, - Frelse, helse og så drister eg meg til eit konkret bønneemne!

Regnbuen minner meg alltid på løftene! Dei svikter ikkje!

På "fjellet" mellom Bjoa og Ølensvåg er det fred å finne! Ein sein kveldstime fekk eg farten opp som om eg var med i eit løp, freden forsvant - det brølte inni skogen, ein lyd eg aldri før hadde merka meg. Det var nok hjorten som syntes det var for seint for to - beina å vandre ute!

"Avlessingen" sto det på eit skilt vi kom til rett etter brølet der redselen tok eit tak! Gunnar peika på det for meg. - Og sant nok, - "lesser vi av litt" der frykt for ting høyrer heime, hos Han som satte regnbuen på himmelen, lever vi så mykje betre!!!

Himmelen gløder!

I kveld gløda himmelen i solnedgangens time, - så sterkt , at eg mest ikkje veit om eg har sett det så mektig før!

"I den tause midnattstime og ved månens bleke skjær"

Ikkje akkurat blekt skjær i kveld,

men en taus midnattstime ...blei dette for meg...

"....jeg vil lytte etter lyden av Hans trinn".